ეკონომიკის სამინისტრომ საქართველოს ენერგეტიკული პოლიტიკის სტრატეგიის პროექტი მოამზადა. დოკუმენტში საუბარია იმ გამოწვევებზე, რომელთა წინაშეც საქართველოს ენერგეტიკული სისტემა დგას. მათ შორის ხაზგასმულია ის, რომ საქართველოს ადგილობრივი გენერაციის ობიექტების მშენებლობის ტემპი ელექტროენერგიის მოთხოვნის ზრდას ჩამორჩება, რის გამოც მზარდია ელექტროენერგიის სექტორში იმპორტის წილი.
“ელექტროენერგიის სექტორში გენერაციის ობიექტების მშენებლობის შეფერხებების გამო ჯამური მიწოდება ჩამორჩება მოთხოვნას, რის გამოც საქართველო ელექტროენერგიის წლიური მოთხოვნის დაახლოებით 116%-ს მეზობელი ქვეყნებიდან იკმაყოფილებს, ხოლო ზამთარში ეს მაჩვენებელი 20%-ს აღემატება. ელექტროენერგიის მოხმარება პიკს აღწევს ზამთარში, როდესაც ჰესების გამომუშავება მინიმუმამდეა შემცირებული, შესაბამისად იზრდება იმპორტირებული ელექტორენერგიის და თბოელექტროსადგურების გამომუშავების წილი, რომლებიც რესურსად იმპორტირებულ ბუნებრივ გაზს იყენებენ. შემოდგომა-ზამთრის თვეებში იმპორტირებულ ელექტროენერგიაზე დამოკიდებულება იზრდება. შედეგად, ადგილი აქვს ენერგოსისტემის მოქნილობისა და უსაფრთხოების დონის შემცირებას.
თბოელექტროსადგურების იმპორტირებულ გაზზე დამოკიდებულების გათვალისწინებით ელექტროენერგიის ნეტ-იმპორტ დამოკიდებულება (თბოელექტროსადგურების ჩათვლით) შემდეგია – 32.5% წლიური (2019), 56.1% თვიური (დეკემბერი 2019). ელექტროენერგიის იმპორტის 68% აზერბაიჯანიდან, 32% კი რუსეთიდან განხორციელდა. იმპორტის წყაროების დივერსიფიკაციის ინდექსი (SCI) 2019 წელს - 4.5%-ს შეადგენდა,”- ნათქვამია სტრატეგიის დოკუმენტში.
მნიშვნელოვანია გარემოება, რომ აღნიშნულ პრობლემაზე ხაზგასმის მიუხედავად, მკაფიოდ არ არის ჩამოყალიბებული, თუ რას გააკეთებს სახელმწიფო საერთაშორისო ინვესტორებთან მოლაპარაკებებში, რათა ენერგეტიკული პროექტების მშენებლობა დაჩქარდეს. მათ შორის სიტყვიერად დოკუმენტში არაა მოხსენიებული არც "ნენსკრას", "ხუდონის" და "ნამახვანჰესის" პროექტები.
