UNICEF-ის მონაცემებით, საქართველოში სასკოლო ასაკის ბავშვების 15%-ს არ აქვს სახლში ინტერნეტზე წვდომა, შესაბამისად, მათთვის დისტანციური სწავლების სერვისების მიწოდება მნიშვნელოვან გამოწვევებთან არის დაკავშირებული.

დოკუმენტის თანახმად, საქართველოში, კორონავირუსის პანდემიის გამო სკოლების დახურვა შეეხო, დაახლოებით, 661 500 ბავშვს, რომელთაც მოუწიათ გადასვლა ვირტუალურ რეჟიმში სწავლაზე. ის ბავშვები, რომლებსაც არ აქვთ ინტერნეტზე წვდომა, შესაძლოა, განათლების ხელმისაწვდომობის გარეშე დარჩნენ.

“ჯერ კიდევ პანდემიამდე, მზარდი იყო იმ ახალგაზრდების რიცხვი, რომლებსაც ესაჭიროებოდათ საბაზისო, ციფრული, დასაქმების შესაბამისი და სამეწარმეო უნარ-ჩვევების შესწავლა, 21-ე საუკუნის ეკონომიკის პირობებში კონკურენტუნარიანობის მისაღწევად", - ნათქვამია UNICEF-ის ანგარიშში.

ანგარიშის თანახმად, ციფრული უთანასწორობა კიდევ უფრო აღრმავებს ქვეყნებსა და თემებს შორის არსებულ უთანასწორობას. შესაბამისად, ყველაზე ხელმოკლე ოჯახებში, სოფლად და დაბალშემოსავლიან ქვეყნებში მცხოვრები ბავშვები და ახალგაზრდები კიდევ უფრო ჩამორჩებიან საკუთარ თანატოლებს; ამასთან ერთად, მცირდება ამ გამოწვევის გადაჭრის შესაძლებლობები.

“მსოფლიო მონაცემების მიხედვით, ყველაზე შეძლებულ ოჯახებში სასკოლო ასაკის ბავშვების 58%-ს აქვს სახლში ინტერნეტთან კავშირი, ეს მაჩვენებელი უღარიბესი ოჯახების ბავშვების შემთხვევაში მხოლოდ 16%-ს შეადგენს. ანალოგიური უთანასწორობაა ქვეყნების შემოსავლიანობის მიხედვითაც. დაბალშემოსავლიან ქვეყნებში სასკოლო ასაკის ბავშვებიდან 20-დან 1-ზე ნაკლებს აქვს სახლში ინტერნეტზე წვდომა, მაღალშემოსავლიან ქვეყნებში კი, დაახლოებით, ყოველ მეცხრეს.

მსოფლიოში, ურბანულ დასახლებებში სასკოლო ასაკის ბავშვების, დაახლოებით, 60%-ს არ აქვს ინტერნეტზე წვდომა სახლში, სოფლად კი, ეს მაჩვენებელი, დაახლოებით, სამი მეოთხედია. განსაკუთრებით დაბალია სახლში ინტერნეტზე წვდომის მაჩვენებელი სუბსაჰარის აფრიკასა და სამხრეთ აზიაში, სასკოლო ასაკის ბავშვებში, სადაც 10 ბავშვიდან დაახლოებით 9-ს არ აქვს ინტერნეტკავშირი", - ნათქვამია UNICEF-ის ანგარიშში.

საქსტატის მონაცემების მიხედვით, საქართველოში ოჯახების (შინამეორუნეობების) 83%-ს აქვს ინტერნეტთან წვდომა, აქედან საქალაქო დასახლებებში ინტერნეტთან კავშირი აქვს ოჯახების 90.7%-ს, ხოლო სოფლად ეს მაჩვენებელი 74.5%-ია.