XIX საუკუნის მეორე ნახევარში, მდინარეზე ათობით წყლის წისქვილი ტივტივებდა… თვალსასეირო სანახაობის გარდა, მტკვარზე მოცურავე წისქვილების გამართული ფუნქციონირება პრაქტიკული თვალსაზრისითაც მნიშვნელოვანი იყო, რადგან აქ ტფილისელები და ახლო-მახლო სოფლების მცხოვრებლები, გარკვეული საფასურის სანაცვლოდ, ხორბალსა თუ სიმინდს ფქვავდნენ. თუმცა, ამ საქმეს გვარიანი რისკებიც ახლდა თან, რადგან შესაძლოა, რომ ერთ დღესაც, ბიზნესი, პირდაპირი და გადატანითი მნიშვნელობით - წყალს წაეღო.
➡გიორგი ჭეიშვილის საავტორო გადაცემა
