ავტორი - გელა ბარშოვი
საქართველოს საგადასახადო კოდექსში იგეგმება ახალი მუხლის დამატება, რომელიც შეღავათიანი დაბეგვრის ზონის (ოფშორის) საწარმოდან საქართველოს საწარმოსთვის აქტივების რეალიზაციასთან დაკავშირებით საგადასახადო შეღავათებს აწესებს. აღნიშნულ სტატიაში გაეცნობით მოცემული ცვლილების ზოგად ანალიზს, გადასახადების ჭრილში.
ახალი ნორმით, შეღავათი რამდენიმე გადასახადში წესდება.
აღნიშნული ნორმის ციტირება:
„შეღავათიანი დაბეგვრის მქონე ქვეყანაში რეგისტრირებული უცხოური საწარმოს ყველა აქტივზე (მათ შორის, წილზე/აქციაზე) საკუთრების უფლების საქართველოს საწარმოსთვის 2028 წლის 1 იანვრამდე გადაცემის შემთხვევაში:
ა) ამ უცხოური საწარმოს და მისი პარტნიორი ფიზიკური პირის მიერ აღნიშნული ოპერაციის ფარგლებში მიღებული შემოსავალი/სარგებელი, რომელიც ამ კოდექსის მიზნებისთვის საქართველოში არსებული წყაროდან მიღებულ შემოსავლად მიიჩნევა, გათავისუფლებულია მოგების/საშემოსავლო გადასახადისგან;
ბ) აქტივის/საქონლის საქართველოში შემოტანა/იმპორტი გათავისუფლებულია იმპორტის გადასახდელისგან. ამ ქვეპუნქტის გამოყენების წესსა და პირობებს განსაზღვრავს საქართველოს ფინანსთა მინისტრი;
გ) საქართველოს საწარმო ამ ოპერაციის ფარგლებში მიღებულ აქტივთან დაკავშირებით, 2030 წლის 1 იანვრამდე გათავისუფლებულია ქონების გადასახადისგან.
შენიშვნა:
- ეს ნაწილი გამოიყენება, თუ:
ა) შეღავათიანი დაბეგვრის მქონე ქვეყანაში რეგისტრირებულ უცხოურ საწარმოსა და საქართველოს საწარმოში წილის/აქციების 100 პროცენტს ერთი და იგივე ფიზიკური პირი (ფიზიკურ პირთა ჯგუფი) ფლობს;
ბ) ხდება ისეთი აქტივის გადაცემა, რომელიც შეღავათიანი დაბეგვრის მქონე ქვეყანაში რეგისტრირებულ უცხოურ საწარმოს საკუთრებაში აქვს ამ ნაწილის ამოქმედების დღისთვის.
- ამ ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევაში, აქტივის მიმღები მხარისთვის აქტივის ღირებულება იგივეა, რაც მიმწოდებელი მხარისთვის მისი ღირებულება ამ აქტივის გადაცემის მომენტისთვის.“.
აღნიშნული ჩანაწერის შესაბამისად, თუ ოფშორში რეგისტრირებული კომპანია თავის ყველა აქტივს გადასცემს ისეთ ქართულ კომპანიას, რომელსაც იგივე ფიზიკური პირი ან ფიზიკურ პირთა ჯგუფი ჰყავს დამფუძნებელი, მაშინ აქტივების ასეთ მიწოდებაზე (რაშიც უნდა იგულისხმებოდეს აქტივების მიყიდვა, ან უსასყიდლოდ გადაცემა) ოფშორულ კომპანიას საქართველოში არ წარმოეშვება მოგების გადასახადის გადახდის ვალდებულება, ასეთი ოპერაციის ფარგლებში საქონლის საქართველოში შემოტანა არც იმპორტის გადასახადით არ დაიბეგრება და ბოლოს, ქართული კომპანიაც 2030 წლის 1 იანვრამდე გათავისუფლდება ქონების გადასახადისგან ისეთ ქონებაზე, რომელიც ხსენებული ტრანზაქციის ფარგლებში ოფშორული კომპანიისგან მიიღო (იყიდა ან უსასყიდლოდ გადაეცა).
ცალ-ცალკე განვიხილოთ აღნიშნული კანონპროექტის მნიშვნელოვანი ასპექტები:
გათავისუფლება ეხება მხოლოდ საქართველოში არსებული წყაროდან მიღებულ შემოსავალს
კანონპროექტში აღნიშნულია, რომ ოფშორული კომპანია და მისი დამფუძნებელი ფიზიკური პირ(ებ)ი, ხსენებული ტრანზაქციის ფარგლებში მიღებული, მხოლოდ ისეთი მოგების/შემოსავლთან მიმართებით თავისუფლდება მოგების/საშემოსავლო გადასახადისგან, რომელიც საქართველოში არსებული წყაროდან მიღებულ შემოსავალს მიეკუთვნება.
ის ფაქტი, რომ კანონპროექტში მხოლოდ საქართველოს წყაროდან მიღებული შემოსავლის გათავისუფლებაზე წერია, მარტივად აიხსნება. მიზეზი ის არის, რომ უცხოური საწარმოც (მათ შორის ოფშორში რეგისტრირებული საწარმო) და ფიზიკური პირიც (როგორც საქართველოს საგადასახადო რეზიდენტი ფიზიკური პირი, ასევე არარეზიდენტი ფიზიკური პირი) საქართველოში დაბეგვრას ექვემდებარებიან მხოლოდ მათ მიერ საქართველოში არსებული წყაროდან მიღებულ შემოსავალთან მიმართებაში.
ანუ, ფიზიკური პირები და უცხოური საწარმოები ისეც არ იბეგრებიან საქართველოს ფარგლებს გარეთ არსებული წყაროდან მიღებულ შემოსავალთან მიმართებით. შესაბამისად, უცხოური წყაროდან მიღებულ შემოსავალზე გათავისუფლების დაწესება ახალ მუხლში საჭირო აღარ იყო.
იქიდან გამომდინარე, რომ კანონპროექტში საქართველოს წყაროდან მიღებულ შემოსავალზეა აქცენტი გაკეთებული, განვიხილოთ, რა შემთხვევაში შეიძლება ჩაითვალოს ოფშორული კომპანიის მიერ აქტივების მიწოდებით მიღებული შემოსავალი საქართველოში არსებული წყაროდან მიღებულად, ანუ, რა სიტუაციაში წარმოეშვებოდა ოფშორულ კომპანიას საგადასახადო ვალდებულება საქართველოში, რომ არა ახალი კანონპროექტით დაწესებული გათავისუფლება:
შემოსავალი საქართველოს წყაროდანაა მიღებული თუ არა, ამას განსაზღვრავს საქართველოს საგადასახადო კოდექსის (შემდეგში „კოდექსი“) 104-ე მუხლი. აღნიშნული მუხლი აქტივების მიწოდებისას წარმოშობილი შემოსავლის წყაროს შემდეგი წესებით განსაზღვრავს (ციტირება):
„მუხლი 104. საქართველოში არსებული წყაროდან მიღებული შემოსავალი
ამ კარის მიზნებისათვის საქართველოში არსებული წყაროდან მიღებულ შემოსავალს განეკუთვნება:
ბ) საქართველოს ტერიტორიაზე საქონლის მიწოდებით მიღებული შემოსავალი ან სარგებელი;
ვ) რეზიდენტი იურიდიული პირისაგან მიღებული დივიდენდი, რეზიდენტი იურიდიული პირის აქციის ან/და იურიდიული პირის პარტნიორის წილის რეალიზაციით მიღებული შემოსავალი;
მ) საქართველოში არსებული და ეკონომიკური საქმიანობისათვის გამოყენებული უძრავი ქონებით მიღებული შემოსავალი, მათ შორის, ასეთ ქონებაში პარტნიორის წილის რეალიზაციისგან მიღებული შემოსავალი;
ნ) იმ საწარმოს აქციების ან პარტნიორის წილის მიწოდებით მიღებული შემოსავალი, რომლის აქტივების ღირებულების 50 პროცენტზე მეტი პირდაპირ ან არაპირდაპირ იქმნება საქართველოში არსებული უძრავი ქონების ღირებულებიდან;“
ჩემი აზრით, მხოლოდ ზემოთ ჩამოთვლილ შემთხვევებს ეხება გათავისუფლება, რადგან სხვა შემთხვევაში, ოფშორულ კომპანიას ისეც არ წარმოეშვებოდა საგადასახადო ვალდებულებები საქართველოში.
უფრო კონკრეტულად რომ ვთქვათ, ოფშორულ კომპანიას საქართველოში გადასახადის გადახდის ვალდებულება იმ შემთხვევაში შეიძლება წარმოეშვას, თუ ოფშორული კომპანია ქართულ კომპანიას გადასცემს:
- საქართველოში მდებარე, მის საკუთრებაში არსებულ უძრავ ქონებას;
- ქართულ კომპანიაში, მის საკუთრებაში არსებულ წილს;
- უცხოურ კომპანიაში, მის საკუთრებაში არსებულ წილს, რომელიც, თავის მხრივ, პირდაპირ ან ირიბად (ირიბში იგულისხმება სხვა შვილობილი საწარმოს ან საწარმოების მეშვეობით ფლობა) ფლობს საქართველოში მდებარე უძრავ ქონებას და ასეთი უცხოური კომპანიის აქტივების 50%-ს ან მეტს სწორედ ქართული უძრავი ქონება შეადგენს პირდაპირ ან ირიბად. (მაგალითად, ოფშორული კომპანია ფლობს წილს სხვა უცხოურ კომპანიაში, ეს კომპანია კი ფლობს უძრავ ქონებას საქართველოში. ოფშორულმა კომპანიამ ქართულ კომპანიას გადასცა ამ სხვა უცხოურ კომპანიაში თავისი წილი).
- ასევე, ოფშორულ კომპანიას საგადასახადო ვალდებულება წარმოეშვებოდა საქართველოში თუ ის ქართულ კომპანიას საქართველოს ტერიტორიაზე გადასცემდა საქონელს.
დღგ საქართველოში არსებული მოძრავი ან უძრავი ქონების მიწოდებისას
აღსანიშნავია, რომ ოფშორული კომპანიის მიერ საქართველოში მდებარე მოძრავი ან უძრავი ქონების საკუთრების უფლების გადაცემისას, შესაძლოა ოფშორულ კომპანიას საქართველოში წარმოეშვას დღგ-ის გადახდის ვალდებულება, თუმცა დღგ-ისგან გათავისუფლება ახალი პროექტით შემოღებული არ არის.
სავარაუდოდ, ან დაშვება კეთდება იმის, რომ აქტივების მიმღები ქართული კომპანია მაინც შეძლებს დღგ-ის ჩათვლას და საბოლოო ფისკალური შედეგი იქნება ნული, ან ასეთი აქტივების გადაცემა მაინც თავისუფლდება კოდექსის 160-ე მუხლის მე-7 ნაწილით, როგორც ყველა აქტივის ან მისი ნაწილის (დამოუკიდებლად ფუნქციონირებადი ქვედანაყოფის) სხვა დასაბეგრი პირისთვის მიწოდება, ან სხვაგვარად. ასევე, შესაძლოა უბრალოდ ასეთი ოპერაციიდან წარმოშობილი დღგ-ის ვალდებულებისგან გათავისუფლება არ არის განზრახვული.
საქართველოს ფარგლებს გარეთ მიღებული შემოსავალს თუ მიიღებს ოფშორული კომპანია ყველა აქტივის ქართული კომპანიისთვის მიწოდებისას, გადაცემული აქტივების ნაწილთან მიმართებაში
სრულიად შესაძლებელია, ასეთი აქტივების მიწოდებისას, ოფშორულ კომპანიას ასევე წარმოეშვას შემოსავალი, რომელიც საქართველოს წყაროდან მიღებულად არ ითვლება.
მაგალითისთვის, თუ ოფშორული კომპანია ფლობს წილს/აქციებს სხვა უცხოურ კომპანიაში, რომლის აქტივები არც პირდაპირ და არც ირიბად დაკავშირებული არ არის საქართველოში არსებულ უძრავ ქონებასთან, ასეთი აქტივების გადაცემით მიღებული შემოსავალი, წესისამებრ უნდა ჩაითვალოს საქართველოს ფარგლებს გარეთ არსებული წყაროდან მიღებულ შემოსავლად, რომელიც ისეც არ წარმოადგენს უცხოური კომპანიისთვის (მათ შორის ოფშორული კომპანიისთვის) დაბეგვრის ობიექტს საქართველოში.
თუმცა, ასეთ შემთხვევაში, ჩემი აზრით, ყურადღება მაინც გასამახვილებელია 2 საკითხზე:
პირველი, რადგან აღნიშნული ახალი ნორმა უცხოური წყაროდან მიღებულ შემოსავალზე არ გავრცელდება, საგადასახადო ორგანოს დისკრეციული უფლებამოსილების არეალი იზრდება (მაგალითად, შინაარსის ფორმაზე აღმატებულობის პრინციპის გამოყენება წინაპირობების არსებობის შემთხვევაში).
მეორე, ზემოთ აღწერილ მაგალითში, აქტივების მიმღებ ქართულ კომპანიას, კოდექსის 98 პრიმა 2 მუხლის მე-3 ნაწილის „ვ“ ქვეპუნქტის მიხედვით, შესაძლოა წარმოეშვას საგადასახადო ვალდებულება მოგების გადასახადის ნაწილში, უცხოურ კომპანიაში არსებული წილის/აქციების შესაძენად გადახდილ თანხაზე, თუ ასეთი წილი/აქციები უცხო ქვეყნის აღიარებულ საფონდო ბირჟაზე არ არის გატანილი სავაჭროდ:
კოდექსის მუხლი 98 პრიმა 2, ციტირება
„3. მოგების გადასახადით იბეგრება:
ვ) არარეზიდენტის, აგრეთვე ამ კოდექსის შესაბამისად, მოგების გადასახადისაგან გათავისუფლებული პირის კაპიტალში შენატანი ან აქციის/წილის (გარდა უცხო ქვეყნის აღიარებულ საფონდო ბირჟაზე განთავსებული აქციისა/წილისა) შესაძენად განხორციელებული გადახდა;“
ასეთი საგადასახადო ვალდებულება ქართულ კომპანიას შესაძლოა მაშინაც დაუდგეს, თუ ის ოფშორული კომპანიისგან იყიდის წილს სხვა უცხოურ კომპანიაში, რომლის 50%-ზე მეტი პირდაპირ ან ირიბად შედგება საქართველოში არსებული უძრავი ქონებისგან.
აღნიშნული ნორმით საქონლის იმპორტისას იმპორტის გადასახდელისგან გათავისუფლებაც წესდება
ნახსენები ტრანზაქციის ფარგლებში, მოძრავი ქონების/საქონლის იმპორტისას, საქონლის საქართველოში შემოტანა იმპორტის გადასახდელისგან თავისუფლდება. როგორც ჩანს, კანონპროექტის ავტორი ამ გათავისუფლებაში მოძრავი ქონების ან/და საქონლის გადაცემის შემთხვევებსაც მოიაზრებს. სხვაგვარად, პროექტში ჩამატებული არ იქნებოდა იმპორტისგან გათავისუფლება. აღსანიშნავია, რომ ახალ საკანონმდებლო ნორმაში აღნიშნულია იმპორტის გადასახდელებისგან (და არა იმპორტის გადასახადისგან) გათავისუფლება, რაც უფრო ფართო მცნებაა და უნდა გულისხმობდეს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე საქონლის შემოტანისას გადასახდელ იმპორტის გადასახადს, დღგ-ს და აქციზს.
ყველა აქტივის მიწოდებისას წარმოშობილ შემოსავალზე/სარგებელზე, ოფშორულ კომპანიასთან ერთად თავისუფლდება ამ კომპანიის დამფუძნებელი ფიზიკური პირი
როგორც კანონპროექტშია აღნიშნული, ოფშორული კომპანიის მიერ მის საკუთრებაში არსებული ყველა აქტივის საქართველოს საწარმოსთვის გადაცემისას წარმოშობილ მოგებაზე/შემოსავალზე, გათავისუფლება ენიჭება არა მხოლოდ ოფშორულ კომპანიას, არამედ მის დამფუძნებელ ფიზიკურ პირსაც.
ეს ჩანაწერი ჩემთვის ოდნავ გაუგებარია, შემდეგი მიზეზების გამო:
როდესაც ოფშორული კომპანია ასეთი აქტივების გადაცემისას მიიღებს მოგებას/სარგებელს, ეს მოგება/სარგებელი ავტომატურად არ არის ფიზიკური პირის მიერ მიღებული (თუ ოპერაციის მხოლოდ ფორმას დავეყრდნობით, კვალიფიკაციის შეცვლის გარეშე). რაც იმას ნიშნავს, რომ ფიზიკურ პირს ასეთი ოპერაციიდან შემოსავალი/სარგებელი არ წარმოეშვება და გათავისუფლებასაც არ საჭიროებს.
ფიზიკურ პირს ასეთი ოპერაციიდან შემოსავალი/სარგებელი წარმოეშვება მაშინ, როცა ოფშორული კომპანიის მიერ აქტივების მიწოდებიდან მიღებულ მოგებას გაინაწილებს დივიდენდის სახით ან სხვაგვარად. თუ კანონპროექტის ავტორი ჩანაწერში ამდაგვარი შემოსავლის გათავისუფლებას მოიაზრებს, მაშინ, ჩემი აზრით მეტი დაზუსტება/კონკრეტიზაციაა საჭირო. (ფიზიკური პირის მიერ ასეთი შემოსავლის წყაროს მიღების განსაზღვრის ნაწილში კანონი ბოლომდე ცალსახა არ არის, ჩემი აზრით).
მეორეს მხრივ, თუ ზემოთ ნახსენები სიტუაცია არ მოიაზრება კანონპროექტში, მაშინ შესაძლოა ეს ჩანაწერი არის ე.წ. „ჩამკეტი“ „შინაარსის ფორმაზე აღმატებულობის პრინციპის“ (კოდექსის 73-ე მუხლის მე-9 ნაწილი) გამოყენების საწინააღმდეგოდ. ანუ, თუ მომავალში საგადასახადო ორგანო ოპერაციის შინაარსიდან გამომდინარე, ოპერაციის ფორმას შეცვლიდა (რეკვალიფიცირებას მოახდენდა) და ჩათვლიდა, რომ აქტივების მიწოდებით ფიზიკურმა პირმა მიიღო შემოსავალი/სარგებელი, შესაძლოა ასეთი შემთხვევებისთვის იყოს ნახსენები ფიზიკური პირის გათავისუფლება (თუმცა არ ვიცი ეს რამდენად მოახდენს პრევენციას 73-ე მუხლის მე-9 ნაწილის გამოყენების თუ ამის ფაქტობრივი წინაპირობები იარსებებს).
კანონპროექტში არსებული „შემზღუდავი“ ნორმები
ზემოთ აღნიშნული ასპექტების გარდა, კანონპროექტი მოიცავს 3 „შემზღუდავ“ ნორმას, რომელთა მიზანი, ჩემი აზრით, არის იმ სეგმენტის შემჭიდროება, რომელსაც აღნიშნული საგადასახადო შეღავათებით სარგებლობა შეუძლია. თავის მხრივ, სეგმენტის შემჭიდროების მიზანი შესაძლოა იმის პრევენცია იყოს, რომ საქართველოს გამოყენება არ მოხდეს სხვა ქვეყნებში გადასახადებისგან თავის არიდების სქემების შემუშავებისას, რაც საერთაშორისო საზოგადოებაში საქართველოს რეპუტაციაზე უარყოფით ზეგავლენას მოახდენდა. თუმცა, ამ ეტაპზე, ჩემთვის ბოლომდე გასაგები არ არის, რატომ იქნა არჩეული კონკრეტულად ეს შემზღუდავი ნორმები.
იხილეთ ზემოთ აღნიშნული „შემზღუდავი“ ნორმების ციტირება:
ეს ნაწილი გამოიყენება, თუ:
ა) შეღავათიანი დაბეგვრის მქონე ქვეყანაში რეგისტრირებულ უცხოურ საწარმოსა და საქართველოს საწარმოში წილის/აქციების 100 პროცენტს ერთი და იგივე ფიზიკური პირი (ფიზიკურ პირთა ჯგუფი) ფლობს;
ბ) ხდება ისეთი აქტივის გადაცემა, რომელიც შეღავათიანი დაბეგვრის მქონე ქვეყანაში რეგისტრირებულ უცხოურ საწარმოს საკუთრებაში აქვს ამ ნაწილის ამოქმედების დღისთვის.
ამის გარდა, გათავისუფლება ეხება მხოლოდ ისეთ შემთხვევებს, როცა ოფშორული კომპანიის ყველა აქტივის მიწოდება მოხდა.
კანონპროექტში აღნიშნულია „უცხოური საწარმოს ყველა აქტივზე“ საკუთრების უფლების გადაცემა, რაც ნიშნავს, რომ შეღავათი მოქმედებს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ასეთი ოფშორული კომპანია ქართულ კომპანიას გადასცემს ყველა იმ აქტივს, რომელსაც გადაცემის მომენტში ფლობს.
ამ ჩანაწერიდან გამოდის, რომ თუ ოფშორულმა კომპანიამ ქართულ კომპანიას მის საკუთრებაში არსებული აქტივების მხოლოდ ნაწილი გადასცა, მოცემული ნორმა აღარ იმოქმედებს და ასეთი მიწოდებით წარმოშობილი, საქართველოს წყაროდან მიღებული შემოსავალი არ დაექვემდებარება გათავისუფლებას.
ასევე, საინტერესოა ახალ კანონპროექტში დაწესებული შემდეგი დათქმა:
“2. ამ ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევაში, აქტივის მიმღები მხარისთვის აქტივის ღირებულება იგივეა, რაც მიმწოდებელი მხარისთვის მისი ღირებულება ამ აქტივის გადაცემის მომენტისთვის.“.
ამ ეტაპზე, აღნიშნული ნაწილი ჩემთვის ბოლომდე გასაგები არ არის. ზოგადად, კანონი აქტივის მოწოდების ოპერაციის ღირებულებასთან დაკავშირებულ მითითებებს აწესებს მაშინ, როდესაც აქტივ(ებ)ის ასეთი გადაცემისთვის საკომპენსაციო ღირებულების გადახდა არ ხდება. მაგალითად, ერთი საწარმოს მიერ მეორე საწარმოს კაპიტალში აქტივის შეტანისას, აქტივების უსასყიდლო მიწოდებისას ან ბარტერული ოპერაციის დროს.
ამასთან, ოფშორულ და ქართულ კომპანიებს შორის განხორციელებული ტრანზაქციის ფასის განსაზღვრასთან დაკავშირებით, საგადასახადო კოდექსში უკვე არსებობს ნორმა, რომელიც ადგენს წესს, რომ ასეთ ტრანზაქციაზე გამოყენებული უნდა იქნას საბაზრო ფასი და იმ შემთხვევაში, თუ ქართული კომპანია მიღებული აქტივებისთვის საბაზრო ფასზე მაღალს გადაიხდის, გადახდილ/გადასახდელ თანხასა და საბაზრო ფასს შორის სხვაობაზე ქართული კომპანია დაიბეგრება მოგების გადასახადით (საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 127-ე მუხლის მე-5 ნაწილი და კოდექსის 98-ე პრიმა 1 მუხლის მე-4 ნაწილი). საბაზრო ფასის გამოყენების ვალდებულება აქტივების უსასყიდლოდ მიწოდების დროსაც არსებობს.
ჩანს, რომ ჩანაწერის ზოგადი მიზანი არის მიმღები ქართული კომპანიის შეზღუდვა ასეთ ოპერაციაზე ასაღიარებელი ხარჯის ოდენობასთან დაკავშრებით ბიუჯეტის სასარგებლოდ, თუმცა, იმის გათვალისწინებით, რომ ოფშორული კომპანიის მიერ ქართული კომპანიისთვის აქტივის სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემისას, კანონი უკვე აწესებს ფასის განსაზღვრის წესებს, ამდაგვარი დაკონკრეტების საგადასახადო შედეგები ჩემთვის ამ მომენტისთვის ცნობილი არ არის, მეტ ანალიზს საჭიროებს.
აქ ასევე ერთი საკითხია მნიშვნელოვანი: ახალ კანონპროექტში დაკონკრეტებულია „შეღავათიანი დაბეგვრის მქონე ქვეყანაში რეგისტრირებული უცხოური საწარმო“, რაც ნიშნავს, რომ აღნიშნული საწარმო არ უნდა იმართებოდეს საქართველოდან (არც ფორმალურად, არც ფაქტობრივად). საქართველოდან მართვის შემთხვევაში, კოდექსის 22-ე მუხლის შესაბამისად, აღნიშნული ოფშორული კომპანია შესაძლოა საქართველოს საწარმოდ ჩაითვალოს და ხსენებული ახალი ნორმა აღარ ამოქმედდეს.
„ მუხლი 22. საქართველოს საწარმო, უცხოური საწარმო
- საქართველოს საწარმოდ ითვლება საწარმო, რომლის საქმიანობის ან/და მართვის ადგილი საქართველოშია.
- უცხოურ საწარმოდ ითვლება საწარმო, რომელიც ამ მუხლის მიხედვით არ არის საქართველოს საწარმო.“
შეჯამება
სტატიაში მოცემულია კანონპროექტის ზოგადი, პირველადი ანალიზი, მხოლოდ საგადასახადო ჭრილში. კანონპროექტის სიღრმისეულ საგადასახადო ანალიზს და იმის განსაზღვრას, თუ რა ეკონომიკური სარგებელი ან ზიანი შეიძლება მოიტანოს აღნიშნულმა კანონმა ჩვენი ქვეყნისთვის, დიდი დრო და ხანგრძლივი დაკვირვება სჭირდება. ამიტომ, სტატიაში ამ მიმართულებით მსჯელობა არ არის შემოთავაზებული, არამედ, ზოგადად ახსნილია, მოცემული ნორმის საფუძველზე, რა ტიპის საგადასახადო შეღავათები შესაძლოა გავრცელდეს და რა ტიპის ტრანზაქციებზე. მოცემულ სტატიაში წარმოდგენილი ანალიზი კანონპროექტის ჩემს სუბიექტურ ინტერპრეტაციას წარმოადგენს, რომელთა ნაწილი დამატებითი ანალიზის შედეგად შესაძლოა შეიცვალოს და განსხვავდებოდეს კანონის ჩემი პრივანდელი ინტერპრეტაციისგან.
ავტორის შესახებ: სტატიის ავტორია გელა ბარშოვი, საგადასახადო კონსულტანტი და საკონსულტაციო/საბუღალტრო კომპანია ,,თიფი სოლუშენის“ დამფუძნებელი. გელას საგადასახადო მიმართულებით 14 წლიანი სამუშაო გამოცდილება აქვს მიღებული საქართველოში, ავსტრიასა და გერმანიაში. ის ასევე არის ავსტრიაში, ვენის ეკონომიკისა და ბიზნესის უნივერსიტეტის (WU) საერთაშორისო დაბეგვრის მიმართულების სამაგისტრო პროგრამის კურსდამთავრებული.
