ჩემი მეგობრის, ირაკლი ლაითაძეს მორიგი წიგნი "თანამედროვეობის ილუზიები" გახდა ჩემი დღევანდელი საავტორო ეპილოგის ინსპირაციაც და შთაგონებაც, მადლობა ირაკლის რომ აგრძელებს წერას საზოგადოებისთვის. დაახლოებით საუკუნის წინ იმპერატორი მარკუს ავრელიუსმა ბრძანა, რასაც მე-20 საუკუნეში გაიმეორებს, ავსტრიელი ფილოსოფოსი და ფსიქიატრი, თავად ფაშისტური გერმანიის მოწყობილი ოსვენციმის საკონცენტრაციო ბანაკის ყოფილი პატიმარი, ვიქტორ ფრანკლი: ადამიანს შეგიძლია წაართვა ყველაფერი, მათ შორის იმედიც კი, მაგრამ, ვერავინ და ვერასდროს წაართმევს ადამიანს არჩევანს, თუ როგორ შეხვდება ის უბედურებას, რადგან ეს არის ადამიანის უკანასკნელი მაგრამ მაინც თავისუფლება.
