ჯანდაცვის მინისტრის მოადგილე თამარ გაბუნია კიდევ ერთხელ აცხადებს, რომ აქონდროპლაზიის სამკურნალო მედიკამენტ "ვიზოდორიტის ერთადერთი დადასტურებული დადებითი მხარე ძვლის სიგრძის მატებაა და მედიკამენტის მიღების შემდეგ ბავშვი ერთ წლის განმავლობაში დამატებით 1.57 მილიმეტრით იზრდება. გაბუნიას მტკიცებით, ჯერჯერობით დაზუსტებული მონაცემები ეს მედიკამენტი ამ დაავადების სხვა სიმპტომებს თუ აუმჯობესებს, არ არსებობს.
“შესაძლოა, 10-15 წლის შემდეგ, როცა ამ მედიკამენტზე დაკვირვება გაგრძელდება, გამოიკვეთოს რაიმე გვერდით, დადებითი რეაქცია, მაგრამ დღეს ამ მედიკამენტის ერთადერთი მოლოდინი ზრდაა. ისიც კი არ არის დადასტურებული, ეს ეფექტი გრძელვადიანი თუ არის. მკვლევარები ჯერ კიდევ კითხვის ნიშანს სვამენ, რამდენად გაგრძელდება ეს ეფექტი 3-4 წლის შემდეგ. ძალიან ბევრი კითხვის ნიშანია ამ მედიკამენტთან მიმართებით”,-ამბობს გაბუნია.
ჯანდაცვის მინისტრის მოადგილის განცხადებითვე, ამ მედიკამენტის დანერგვას “გონივრული დრო” სჭირდება და სექტემბრამდე პერიოდს ასახელებს.
“კონსულტაცია გვაქვს მწარმოებელთან, რომელმაც თავის მხრივ, უნდა მოგვცეს მათ ხელთ არსებული მონაცემები რისკების, უსაფრთხოების შესახებ. რა თქმა უნდა, მწარმოებლის ინტერესიციაა ქვეყანაში ეს მედიკამენტი უსაფრთხოდ დაინერგოს. ამდენად, ეს კომპლექსური პროცესია. ამ პროცესს მივყვებით და უნდა მივყვეთ გონივრულად, სხვაგვარად ძალიან რთული იქნება შემდეგ უკვე დამდგარი შესაძლო შედეგებზე რეაგირება. უპასუხისმგებლოდ ვერც სამინისტო და ვერც პროფესიული ჯგუფი ვერ მოიქცევა, ამ რისკების გაუთვალისწინებლობა არ მოხდება. დაფინანსების წყაროს მნიშვნელობა არ აქვს. კერძომაც რომ დააფინანსოს, პასუხისმგებლობა იმაზე, რომ ეს მედიკამენტი ქვეყანაში შემოვიდა, მისი შედეგი სახელმწიფოს მხარეს რჩება. მაგალითად, თურქეთმა ეს პასუხისმგებლობა გადაიტანა რეცეპტის გამცემი ექიმის მხარეს. რეცეპტებში, რაც მშობლებმა მომცეს, მითითებულია, რომ სახელმწიფო პასუხისმგებლობას იხსნის იმ შედეგზე, რაც შეიძლება ამ მედიკამენტს უკავშირდებოდეს და თავად კლინიკა ან ექიმი იღებს პასუხისმგებლობას. ეს არასწორია. ჩვენს შემთხვევაში მნიშვნელოვანია სახელმწიფომ მინიმალური უსაფრთხოების ჩარჩო შექმნას იმისთვის, რომ ეს მედიკამენტი უსაფრთხოდ დაინერგოს და ბავშვების რისკის წინაშე დაყენება გამართლებული არ არის",-ამბობს თამარ გაბუნია.
ის ასევე არ გამორიცხავს, რომ ამ პროცესების უკან "სხვა ინტერესებიც” იდგეს და იმეორებს, რომ არაეთიკურია სახელმწიფომ ბავშვის მკურნალობაზე პასუხისმგებლობა მშობელზე გადაიტანოს. “პროცესი კონსტრუქციულ რეჟიმს უნდა დაუბრუნდეს, თუ გვინდა წამალი ბავშვისთვის”,-ამბობს გაბუნია.
აქონდროპლაზიის მქონე ბავშვების მშობლები უკვე რამდენიმე კვირა ჯერ ჯანდაცვის სამინისტროსთან, ახლა კი მთავრობის ადმინისტრაციასთან აქციას მართავენ. ისინი პრეპარატ Voxzogo-ს შემოტანას ითხოვენ, რომელიც საქართველოში არ შემოდის. მაგრამ რომც შემოდიოდეს, სიძვირის გამო მშობლები უბრალოდ ვერ იყიდიან. აქციის მონაწილე მშობლები ფიქრობენ, რომ ეს მედიკამენტი ბავშვების მდგომარეობას გააუმჯობესებს.
“წელიწადში 200 ათასი ევრო ჩვეულებრივი მოქალაქისთვის, რა თქმა უნდა, დიდი თანხაა, მაგრამ სახელმწიფოსთვის, იმ ფონზე, როდესაც 770 მილიონით გაიზრდა ამ წლის ბიუჯეტი, 7-8 მილიონ ლარზეა საუბარი. წელიწადში ეს არაფერია ბიუჯეტისთვის. საუბარია იშვიათ დაავადებაზე, ერთეულ ბავშვებზე, დაახლოებით, 17-მდე“,-ამბობს ნეტგაზეთთან აქონდროპლაზიის მქონე ბავშვის მამა ნიკოლოზ ქინქლაძე.
