მთავრობამ განახლებადი ენერგიების მხარდაჭერის ე.წ CFD სქემა და სიმძლავრის აუქციონის შესახებ მემორანდუმი გაასაჯაროვა. როგორც ცნობილია, სახელმწიფო 15 წლის განმავლობაში იღებს ვალდებულებას აუქციონში გამარჯვებულ ფასად ელექტროენერგია გარანტირებულად შეისყიდოს. დოკუმენტიდან ირკვევა, რომ მხარდაჭერის პერიოდი განახლებადი ენერგიების სხვადასხვა წყაროსთვის განსხვავებულია. ჰიდროელექტროსადგურებისთვის CFD ხელშეკრულებები 8 თვის განმავლობაში (სექტემბერი- მარტი), ქარის სადგურებისთვის 9 თვე (აგვისტო-აპრილი), მზის და სხვა განახლებულ ენერგიებზე მომუშავე სადგურებისთვის კი 12 თვის განმავლობაში იმოქმედებს.

მხარდაჭერის სქემა ხორციელდება ესკოს მიერ. ის ფასთა სხვაობას, იგივე საბითუმო ფასზე დამატებას გადაიხდის მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა საბითუმო ფასი ნაკლებია cfd ხელშეკრულებით განსაზღვრულ ტარიფზე. ესკოსთვის კი ფასთა სხვაობა გადაიხდება, როცა ელექტროენერგიის საბითუმო ფასი მეტია cfd ტარიფზე.

მემორანდუმში განმარტებულია, რომ ერთსა და იმავე საპროექტო არეალში ორი ან მეტი ალტერნატიული განაცხადების არსებობისას, უპირატესობა მიენიჭება იმ განაცხადს, რომლის შემოთავაზებული ტარიფიც უფრო დაბალი იქნება. დადგენილებაში ამ ჩანაწერს საგანგაშოდ აფასებს CBS ჯგუფის განახლებადი ენერგიების პროექტების მენეჯერი. გიორგი მარგებაძის განმარტებით, ამ პარამეტრით შესაძლოა მთლიანი არეალის პოტენციალი მთლიანად დაიკარგოს. მისი აზრით, პრიორიტეტი უნდა მიენიჭოს არა ტარიფს, არამედ იმას, ვინც უფრო მეტი სიმძლავრის პროექტის განხორციელებას სთავაზობს სახელმწიფოს.

„ყველაზე მთავარი, კრიტიკული და ვიტყოდი საგანგაშო არის მეექვსე მუხლის მეექვსე პუნქტი, რომელიც მოიაზრებს იმას, რომ თუ ერთ არეალში ორი კომპანია მიიღებს მონაწილეობას, ვისაც დაბალი ტარიფი ექნება იმას მიენიჭება უპირატესობა. რა პრობლემა არის ეს? ჩვენ ვიცით, რომ მდინარეს კონკრეტულ არეალში შეიძლება პოტენციალი ჰქონდეს აშენდეს 15 მეგავატის სიმძლავრის სადგური, თუმცა არსებობენ კომპანიები, რომლებიც ვერ ახდენენ დიდი ფინანსების მოზიდვას და მობილიზებას და მიდიან იმ მეთოდოლოგიით, რომ გააკეთონ შედარებით პატარა, 3 მეგავატი ან 5 მეგავატი სიმძლავრის სადგური.

წარმოდგენილი სქემით, ფაქტობრივად მთელი მდინარის, რომლის პოტენციალი პირობითად 15 მეგავატია, პოტენციალი კვდება. ანუ ჩვენ თუ ვამბობთ, რომ თუ 4 მეგავატიანი ჰესი მოგვცემს დაბალ ტარიფს, ვიდრე 15 მეგავატიანი, გამოდის, რომ ინვესტიცია რაც უნდა მოსულიყო 15 მეგავატიანის შემთხვევაში, აღარ მოვა, სამუშაო ადგილები იმდენი აღარ იქნება და ბიუჯეტშიც იმდენი აღარ გადაიხდება. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ ამ მდინარის პოტენციალი კვდება. მე არ მესმის ამით რას ვაკეთებთ, 4 და 3 მეგავატიანი სადგურები გვირჩევნია პირობითად 15-20 მეგავატიანს? და 15 წლით ვცხოვრობთ? 15 წელიწადში ვიგეგმებით მხოლოდ და იმის იქით აღარ გვაინტერესებს?

ჩემი აზრით, მთავარი და მნიშვნელოვანი არის, რომ მდინარეების პოტენციალი მაქსიმალურად იყოს ათვისებული. თუ ერთ არეალში 2 კომპანიაა დაინტერესებული, პრიორიტეტი უნდა მიენიჭოს არა ტარიფს, არამედ იმას, ვინც უფრო მეტს სთავაზობს სახელმწიფოს გამომუშავების კუთხით. ამას მოჰყვება მეტი ინვესტიცია, მეტი ბიუჯეტში გადახდილი თანხები, სოციალური პროექტები და დასაქმებული ადამიანები“,-ამბობს გიორგი მარგებაძე.