1960 წლიდან დღემდე ჩინეთის ყინულოვანი საფარის ფართობი 26%-ით შემცირდა, რაც გლობალური დათბობის სწრაფი ტემპით ზრდას უკავშირდება. კვლევის თანახმად, ამ დროის განმავლობაში ჩინეთში 7000-მდე მცირე ზომის მყინვარი საერთოდ გაქრა.
ყინულოვანი საფარის დნობა მხოლოდ ჩინეთის პრობლემა არ არის და მთელს მსოფლიოში შეინიშნება. გაეროს კულტურის ორგანიზაცია (UNESCO) აცხადებს, რომ პრობლემა განსაკუთრებით მწვავე ბოლო სამი წლის განმავლობაში გახდა. გამოქვეყნებულ ანგარიშში აღნიშნულია, რომ მყინვარების დნობა სუფთა წყლის მარაგებზეც მოახდენს გავლენას.
ჩინეთში მყინვარებს ქვეყნის დასავლეთ და ჩრდილოეთ ნაწილში ვხვდებით, ტიბეტისა და სინძიანის რეგიონებში.
ჩინეთის მეცნიერების აკადემიისა და ეკო-გარემოს ინსტიტუტის კვლევის თანახმად, 2020 წელს ჩინეთის ყინულოვანი საფარი 46 ათას კვადრატულ კილომეტრს აღწევდა, მყინვარების რაოდენობა კი 70 ათასამდე იყო. შედარებისთვის, 1980 წლამდე ქვეყანაში მყინვარების ფართობი 59 ათასი კვადრატული კილომეტრი იყო, რაოდენობა კი - 46 ათასი.
მყინვარის დნობის პრევენციისთვის ჩინეთი გაუმჯობესებულ ტექნოლოგიებს, მათ შორის ხელოვნური თოვლის სისტემებს იყენებს.
გამოქვეყნებულ ანგარიშში აღნიშნულია, რომ ყინულის დრამატული დნობა, არქტიკის რეგიონიდან ალპებამდე თუ სამხრეთ ამერიკიდან ტიბეტამდე, კლიმატის ცვლილების გაუარესებასთან ერთად, კიდევ უფრო გააქტიურდება, როცა დედამიწაზე ჰაერის ტემპერატურა კიდევ უფრო მოიმატებს.
UNESCO აღნიშნავს, რომ მყინვარების დნობა ეკონომიკურ და სოციალურ პრობლემებსაც წარმოშობს, აჩენს ოკეანეებში წყლის დონის ზრდის და წყლის რესურსების შემცირების რისკს.
