მიკროჩიპი ნებისმიერი თანამედროვე ელექტრონული მოწყობილობის ფუნდამენტია, მის გარეშე შეუძლებელია როგორც სმარტფონების, ასევე კოსმოსური რაკეტების ოპერირება. თავისი არსით მიკროჩიპი მინიატიურული ზომის ნახევარგამტარს წარმოადგენს, რომელიც მილიონობით ტრანზისტორის, რეზისტორისა და კონდენსატორისგან შედგება. კალკულაციის პროცესში ეს კომპონენტები ერთმანეთს უკავშირდებიან და სიგნალს გადასცემენ, რაც, საბოლოო ჯამში, ოპერაციის შესრულებას შესაძლებელს ხდის.
სიგნალის გადაცემა ელექტროენერგიის დახმარებით ხდება, ამ დროს მიკროჩიპის ერთი ბლოკი სხვა დანარჩენებს უკავშირდება და მათ კონკრეტული დავალების შესრულების ბრძანებას აძლევს. ამის შემდეგ ტრანზისტორებსა და კონდენსატორებს შორის სიგნალების გაცვლის კომპლექსური პროცესი იწყება, რა დროსაც მილიონობით კომპონენტს შორის წამის მეასედში ასიათასობით ტრანზაქცია ხორციელდება.
ინჟინრები და დიზაინერები ნახევარგამტარში ლოგიკურ გზებს აშენებენ, მათი დახმარებით კი მიკროჩიპი მათემატიკური და ლოგიკური ოპერაციების შესრულებას ახერხებს. რაც უფრო მძლავრია ჩიპი, მით უფრო მეტი ტრანზისტორის აქვს და მით უფრო კომპლექსურია მისი ლოგიკური გზების სტრუქტურა.
თავისი არსით ჩიპები ერთმანეთისგან განსხვავდებიან. მაგალითად, ცენტრალური პროცესორი ანუ CPU კომპიუტერის ტვინის ფუნქციას ასრულებს. გრაფიკული პროცესორი ანუ GPU ფოტო, ვიდეო და აუდიო მასალის დამუშავებაზე აგებს პასუხს. მეხსიერების ბარათი კომპიუტერში ჩაწერილ ინფორმაციას ინახავს. საკომუნიკაციო ჩიპები კი ინტერნეტთან, Wi-Fi-სთან, Bluetooth-სთან და მობილურ ოპერატორებთან დაკავშირებას უზრუნველყოფენ.
აღსანიშნავია, რომ თითქმის ყოველ ორ წელიწადში მიკროჩიპებში არსებული ტრანზისტორების რაოდენობა ორმაგდება, სიმძლავრე იზრდება, თუმცა გამოთვლის ღირებულება ნახევრდება. ეს ტენდენცია უკვე ათწლეულებია გრძელდება და მას მურის კანონს უწოდებენ, რომელიც Intel-ის თანადამფუძნებელს და ნახევარგამტარების ინდუსტრიის პიონერს, გორდონ მურის უკავშირდება.
