Visual Capitalist ანგარიშსწორების საერთაშორისო ბანკის მონაცემებზე დაყრდნობით იმ ქვეყნებს გვაცნობს, სადაც ბოლო 12 წლის განმავლობაში საცხოვრებელი უძრავი ქონების ფასი შეიცვალა.
კვლევიდან ირკვევა, რომ 2010-დან 2022 წლამდე საცხოვრებელი უძრავი ქონების ფასი 57 ქვეყანაში შეიცვალა და ქვეყნების დაახლოებით 80%-ში ეს ცვლილება ფასების ზრდითაა გამოხატული. სხვაობა როგორც რეალური, ასევე ნომინალური ფასითაა ნაჩვენები. რეალური ფასი საქონლის ღირებულებას საბაზისო წელთან მიმართებაში ინფლაციის გათვალისწინებით აკორექტირებს, ნომინალური ფასი კი - ინფლაციას არ ითვალისწინებს.
12 წლის განმავლობაში ამ 57 ქვეყანაში საცხოვრებლის რეალური ფასის ზრდა საშუალოდ 27%-ს შეადგენს, განსაკუთრებით მაღალი ზრდა კი, მსოფლიოს ყველაზე განვითარებულ ქვეყნებშია. საშუალო მაჩვენებელი, ამ შემთხვევაში რეალური ფასიდანაა გამომდინარე და ნომინალური ფასით თუ ვიმსჯელებთ, ის დაახლოებით 3-ჯერ მეტი იქნება.
დეტალურად რომ განვიხილოთ, მოწინავე ეკონომიკებში რეალური ფასი 39%-ით გაიზარდა, განვითარებად ეკონომიკებში 18%-ით, ხოლო ევროზონაში 16%-ით.
რაც შეეხება იმ ქვეყნების რეიტინგს, სადაც ბოლო 12 წლის განმავლობაში ბინების რეალური ფასი საშუალოდ 85%-ით ან კიდევ უფრო მეტით გაიზარდა, პირველ ადგილს ისლანდია იკავებს 103%-იანი ზრდის მაჩვენებლით, მას 97%-ით ესტონეთი და ახალი ზელანდია მოსდევს. შემდეგი არის ჩილე, სადაც ფასები 95%-ით გაიზარდა, ხოლო მას 91% და 90%-იანი მაჩვენებლით თურქეთი და კანადა მოჰყვება. საცხოვრებელ ბინებზე 85%-იან ზრდა ლუქსემბურგში ფიქსირდება.
აქვე უნდა აღვნიშნოთ, რომ ნომინალური მაჩვენებელი ამ ქვეყნებში, გარდა თურქეთისა, რეალურ მაჩვენებელს დაახლოებით ორჯერ აღემატება. რაც შეეხება თურქეთს, აქ სხვაობა უზარმაზარია და საცხოვრებელი ბინების ფასის ნომინალური ზრდა 902%-ს შეადგენს, რაც თავისთავად ქვეყანაში, განსაკუთრებით ბოლო პერიოდის განმავლობაში, კრიტიკულად მაღალი ინფლაციითაა განპირობებული.
გარდა განვითარებული ეკონომიკებისა, რასაკვირველია, საცხოვრებლები განვითარებად ეკონომიკაშიც გაძვირდა. მაგალითად, ინდოეთსა და მალაიზიაში რეალური ფასი 60%-მდე გაიზარდა, ხოლო ფილიპინებსა და კოლუმბიაში საშუალოდ - 50%-ით.
რაც შეეხება იმ ქვეყნებს, სადაც საცხოვრებლის ფასი არც თუ დიდად გაიზარდა, ესენია: საფრანგეთი, ბელგია, ხორვატია, ასევე ჩინეთი და სინგაპური. თითოეულ მათგანში ბინების რეალური ფასი 20%-ზე ნაკლებით გაიზარდა.
არსებობს ისეთი ქვეყნებიც, სადაც რეალური ფასი არა თუ მნიშვნელოვნად არ გაზრდილა, არამედ შემცირდა კიდეც. მაგალითად, ასეთია: საბერძნეთი, იტალია, რუმინეთი, ესპანეთი და მაროკო. ამ ქვეყნებში 12 წლის განმავალობაში საცხოვრებელ უძრავ ქონებაზე რეალური ფასი საშუალოდ 20%-ით შემცირდა, რაც შეეხება რუსეთს, მართალია იქ რეალური ფასი ყველაზე მეტად, 33%-ითაა შემცირებული, თუმცა, ნომინალური ფასი, რომელიც არ ითვალისწინებს ინფლაციას 50%-ზე მეტითაა გაზრდილი. ასევეა სამხრეთ აფრიკაც, სადაც რეალური ფასი 5%-ით შემცირდა, თუმცა ნომინალური ფასის ზრდამ 72%-ი შეადგინა.
ანგარიშსწორების საერთაშორისო ბანკის კვლევაში ვერ მოხვდა საქართველო. თუმცა, ქვეყნის საცხოვრებელ უძრავ ქონებაზე ფასის ცვლილების შესახებ ინფორმაციის მიღება "გალტ ენდ თაგარტის" კვლევიდან შეგვიძლია. როგორც ირკვევა, 2010-დან 2021 წლამდე საქართველოში საცხოვრებელ უძრავ ქონებაზე ფასის მნიშვნელოვანი ცვლილება არ ფიქსირდება. 2021-2022 წლებში კი, ბათუმისა და თბილისის მაგალითზე დაყრდნობით, საცხოვრებლის ფასი დოლარში საშუალოდ 40-50%-ით გაიზარდა, ხოლო ლარში - გაორმაგდა.
